Augustinus schreef ooit: “U wachtte op mij, terwijl ik dwaalde, met een geduld dat slechts door liefde begrepen kan worden.” Die woorden raken diep. Hoe vaak verdwaal jij,, afgeleid door het leven, falend in je eigen intenties? En toch wacht God, niet met een afwijzende blik, maar met geduld en liefde. Mystici zoals Johannes van het Kruis leren ons dat ware liefde groeit door lijden en beproeving. God gebruikt jouw omwegen niet als reden om ons af te schrijven, maar als kansen om jou te vormen. Zijn geduld is niet passief – het is een actieve keuze om jou telkens weer naar Hem terug te trekken. In de aanloop naar Pasen word je uitgenodigd om dit geduld en deze liefde te ervaren en te spiegelen. De weg naar het kruis laat zien dat je, ondanks je falen, altijd vergeving mag vinden. Gods geduld roept je niet alleen op om terug te keren naar Hem, maar ook om hetzelfde geduld en dezelfde liefde door te geven.